تو راز دل منی!

بسم الله

ای خداوند دائم البرکات وی کریم دهنده ی نعمات

جرم مارا ببخش ای غفار برمحمّد وآل او صلوات

آوای دل

برخیز که شاه کربلا می آید سرچشمه ی رحمت وبقا می آید

ای غرق گنه مباش نومیدزحق زیرا که شفیع ورهنما می آید

****************************************************

محفل هر دوست گفتگوی حسین است مقصد هر شیعه خاک کوی حسین است

کوثر وانهار وسلسبیل بهشتی رشته اب فرات ,جوی حسین است

سلسله ممکنات و عالم هستی بسته به یک رشته تار موی حسین است

آنچه صفات کمال و خصلت نیکو دیده شود جملگی ز خوی حسین است

رونق احکام دین,رواج حقایق زمزمه ورازو گفتگوی حسین است

ما همه غرق گناه ومانده ومضطر آبروی ما ز آبروی حسین است

مناسبت روز؟

سوم شعبان میلاد سالار شهیدان , سرور جوانان اهل بهشت , کشتی نجات

حضرت امام حسین بن علی(ع) مبارک

کلام نور

جاودانگى در مرگ با عزّت

امام حسین (ع):

«لَیْسَ الْمَوْتُ فى سَبیلِ الْعِزِّ إِلاّ حَیاةً خالِدَةً وَ لَیْسَتِ الْحَیاةُ مَعَ الذُّلِّ إِلاَّ الْمَوْتُ الَّذى لا حَیاةَ مَعَهُ.»:

مرگ در راه عزّت جز زندگى جاوید، و زندگى با ذلّت جز مرگ بىحیات نیست

نمونه ای از فضا ئل امام حسین(ع)

احسان به قدر معرفت و بینش

روزى یک نفر از اعراب بیابان محضر حضرت حسین (ع) آمد و گفت: یابن رسول الله به یک خون بهاى کامل ضامن شده و از پرداخت آن عاجز شده ام، پیش خود گفتم: بروم مشکل خود را پیش بزرگوارترین مردم مطرح کنم و از او کمک بطلبم و از اهل بیت رسول الله، اصیلتر و بزرگوارتر نیافتم، لذا مشکل خودم را محضر شما آورده ام.

امام (ع) فرمود: اى برادر عرب سه مسأله از تو خواهم پرسید اگر از یکى جواب بدهى یک سوم مال را به تو خواهم داد و اگر از دو مسأله جواب دادى دو سوم مال و در صورت جواب به هر سه مسأله، همه خونبها را به تو خواهم داد.

اعرابى گفت: یابن رسول الله (ص) آیا تو از من می پرسی حال آنکه تو از اهل علم و شرف هستى؟ امام (ع) فرمود: بلى از جدم رسول خدا (ص) شنیدم، میفرمود: «المعروف بقدر المعرفة» احسان به اندازه معرفت باید باشد.

اعرابى گفت: حالا که این طور است بپرسید اگر توانستم جواب میدهم وگرنه از شما می آموزم و لاقوة الا بالله.

امام (ع) فرمود: «أَىّ الاعمالِ أفضل؟»کدام عمل از همه اعمال افضل است؟ اعرابى جواب داد: «الایمان بالله» ایمان به خدا، امام فرمود: «فما النجاة من المهلکة؟»نجات از هلاکت کدام است؟ جواب داد: «الثقة بالله» اعتماد به خدا.

امام (ع) فرمود: کدام چیز مرد را زینت می دهد؟ «فما یزیّن الرجل» گفت: علم که توأم با حلم باشد.

فرمود: اگر آن نباشد کدام چیز زینت است؟

گفت: مال که توأم با مروت و مردانگى باشد.

فرمود: اگر آن هم نباشد، کدام چیز زینت مرد است؟

جواب داد: فقر توأم با صبر و خویشتن دارى.

فرمود: اگر آن هم نباشد، دیگر چه چیز زینت انسان است ؟

جواب داد: صاعقه اى که از آسمان بیافتد و او را بسوزاند، که او به این صاعقه اهل است .

حضرت خندید و کیسه اى به اعرابى داد که هزار دینار در آن بود، و انگشتر مبارکش را نیز به او داد که نگین آن به دویست درهم می ارزید، فرمود: دینارها را به طلبکاران خود بده، انگشتر را نیز صرف مخارج خودت بکن. اعرابى آنها را گرفت و این آیه را خواند: «الله اعلم حیث یجعل رسالته»

در خانه فقراء

عبدالرحمن خزاعى نقل میکند روز عاشورا در پشت جناره پاک امام حسین (ع) زخمى دیده شد که زخم سلاح نبود، از امام زین العابدین (ع) از علت آن پرسیدند، فرمود: «هذا مما کان یحمل الجراب على ظهره الى منازل الارامل و الیتامى و المساکین»

یعنى این زخم اثر انبانهاست که پدرم صلوات الله علیه بر دوش مىگرفت و به خانه بیوه زنان، یتیمان و فقرا، طعام می برد، آرى انسانهای کامل و برگزیدگان خدا چنین بوده اند